Hırsızlık suçu, Türk Ceza Kanunu’nun (TCK) mala karşı suçlar bölümünde düzenlenen ve toplumda sıklıkla karşılaşılan suç tiplerinden biridir. Suçun işleniş biçimi, mağdurun durumu ve suçun oluşturabileceği tehlikeye göre Türk hukuku hırsızlık suçunu farklı şekillerde düzenlemiş ve farklı cezalar öngörmüştür. Bu bağlamda, TCK’nın 142/2-h hükmü, “bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşya hakkında” işlenen hırsızlık suçunu nitelikli hale getirerek daha ağır bir ceza öngörmektedir. Bu makalede, TCK’nın 142/2-h hükmünde düzenlenen hırsızlık suçu incelenecek, suçun unsurları, şartları ve Yargıtay kararları ışığında değerlendirilecektir. Tarihsel gelişimine de kısaca değinilecektir.

TCK’nın 142/2-h hükmü, kişilerin konutlarında veya işyerlerinde güvenle sakladıkları eşyalara karşı işlenen hırsızlık suçlarını daha ağır bir şekilde cezalandırmayı amaçlamaktadır. Bu hüküm, mülkiyet hakkının korunması ve kişilerin özel alanlarına duydukları güvenin sağlanması açısından önemli bir işlev görmektedir.

142/2-h hükmünün tarihsel gelişimine bakıldığında, bu hükmün temellerinin Osmanlı İmparatorluğu dönemine kadar uzandığı görülmektedir. Osmanlı ceza hukukunda da konut dokunulmazlığına ve kişilerin özel alanlarında bulunan eşyaların korunmasına önem verilmekteydi. Cumhuriyet döneminde ise, Türk Ceza Kanunu’nda yapılan değişikliklerle birlikte bu koruma daha da güçlendirilmiş ve 142/2-h hükmü ile “bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşya hakkında” işlenen hırsızlık suçları nitelikli hale getirilmiştir.

Hırsızlık Suçu Nedir?

TCK’nın 141. maddesi hırsızlık suçunu, “Zilyedinin rızası olmadan başkasına ait bir malı, kendisine veya başkasına yarar sağlamak maksadıyla bulunduğu yerden alan kimseye…” şeklinde tanımlamaktadır. Bu tanımdan da anlaşılacağı üzere, hırsızlık suçunun temel unsurları şunlardır:

• Başkasına ait bir mal: Hırsızlık suçunun konusu, başkasına ait taşınır bir mal olmalıdır.
• Zilyedinin rızası olmadan: Malın alınması, malın zilyedinin rızası dışında gerçekleşmelidir.
• Bulunduğu yerden alma: Mal, zilyedinin tasarruf yetkisinin bulunduğu yerden alınmalıdır.
• Kendisine veya başkasına yarar sağlama maksadı: Failin, malı alırken kendisine veya başkasına yarar sağlama amacını taşıması gerekmektedir.

Hırsızlık suçu, temel haliyle TCK’nın 141. maddesinde düzenlenmiş olup, bu suçun cezası bir yıldan üç yıla kadar hapis cezasıdır. Ancak, Türk hukuku bazı hallerde hırsızlık suçunu nitelikli hale getirerek daha ağır cezalar öngörmüştür. TCK’nın 142. maddesinde düzenlenen nitelikli hırsızlık halleri arasında geceleyin işlenmesi, kamu görevlisi tarafından işlenmesi, ibadethanelerden veya dini mekanlardan eşya çalınması gibi haller bulunmaktadır.

Hırsızlık Suçunun Unsurları

Hırsızlık suçunun oluşabilmesi için bazı unsurların gerçekleşmesi gerekmektedir. Bu unsurlar, maddi unsur, manevi unsur ve hukuka aykırılık unsurudur.

• Maddi Unsur: Hırsızlık suçunun maddi unsuru, failin başkasına ait bir malı, zilyedinin rızası olmadan bulunduğu yerden almasıdır. Bu unsur, suçun dış dünyada gerçekleşen ve gözlemlenebilen tarafını oluşturur. Failin malı alması, fiziki bir eylemle gerçekleşebileceği gibi, hileli yollarla da gerçekleşebilir.
• Manevi Unsur: Hırsızlık suçunun manevi unsuru, failin malı alırken kastının bulunmasıdır. Fail, malı alırken başkasına ait olduğunu bilmeli ve zilyedinin rızası olmadığını da bilerek hareket etmelidir. Ayrıca, failin malı kendisine veya başkasına yarar sağlamak amacıyla alması gerekmektedir.
• Hukuka Aykırılık Unsuru: Hırsızlık suçunun oluşabilmesi için failin eyleminin hukuka aykırı olması gerekmektedir. Yani, failin malı almaya hakkı bulunmamalıdır. Örneğin, bir kişinin kendi malını alması hırsızlık suçunu oluşturmaz.

142/2-h Hükmünde Hırsızlık Suçu “Bina veya Eklentileri İçinde Muhafaza Altına Alınmış Olan Eşya Hakkında” Nedir?

TCK’nın 142/2-h maddesi şu şekildedir:

“(2) Hırsızlık suçunun;

1. h) Bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşya hakkında,

işlenmesi halinde, iki yıldan beş yıla kadar hapis cezasına hükmolunur.”

Bu madde, hırsızlık suçunun nitelikli hallerinden birini düzenlemektedir. Madde metninden de anlaşılacağı üzere, hırsızlık suçunun “bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşya hakkında” işlenmesi halinde, fail hakkında daha ağır bir ceza öngörülmektedir.

“Bina”, insanların barınması, çalışması veya başka amaçlarla kullanması için yapılmış kapalı bir yapıdır. “Eklenti” ise, binaya bağlı olan ve onunla bir bütün oluşturan yapılardır. Örneğin, garaj, depo, bahçe, balkon, sundurma, çatı katı gibi yapılar binanın eklentisi olarak kabul edilebilir. “Bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşya” kavramı ise, kişilerin bu binalarda veya eklentilerinde güvenle sakladıkları eşyaları ifade etmektedir. Bu eşyalar, kişilerin özel alanlarında bulundukları için, hırsızlık suçuna karşı daha fazla korunmaya ihtiyaç duymaktadırlar. Türk hukuku da bu nedenle, bu tür eşyaların çalınması halinde daha ağır bir ceza öngörmüştür.

Şartları Nelerdir?

TCK’nın 142/2-h maddesinde düzenlenen suçun oluşması için aşağıdaki şartların gerçekleşmesi gerekmektedir:

 

Şart	Tanım	Örnek
Hırsızlık suçunun unsurlarının gerçekleşmesi	Temel hırsızlık suçunun unsurlarının gerçekleşmesi gerekmektedir.	Failin başkasına ait bir malı, zilyedinin rızası olmadan, bulunduğu yerden alması ve bunu kendisine veya başkasına yarar sağlamak amacıyla yapması.
Suçun bina veya eklentileri içinde işlenmesi	Hırsızlık suçunun, bir bina veya eklentisinde işlenmesi gerekmektedir.	Failin bir evin yatak odasından ziynet eşyası çalması.
Eşyanın muhafaza altına alınmış olması	Çalınan eşyanın, bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olması gerekmektedir.	Evin içinde kilitli bir dolapta veya kasada saklanan para.

TCK 142/2-h’ye göre hırsızlık teşebbüsü:

Hırsızlık suçunun teşebbüs aşamasında kalması halinde, TCK’nın 35. maddesi uyarınca cezada indirim uygulanır. Ancak, 142/2-h hükmünde düzenlenen nitelikli hırsızlık halinde, teşebbüs halinde dahi ceza alt sınırdan aşağı inmez. Yani, fail, bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşyayı çalmaya teşebbüs etse bile, en az iki yıl hapis cezası ile cezalandırılır.

Muhafaza Altına Alınmış Eşya

“Muhafaza altına alma” kavramı, eşyanın güvenli bir şekilde saklanması anlamına gelir. Bu, eşyanın başkaları tarafından kolayca erişilemeyecek bir yerde veya şekilde bulundurulması anlamına gelir. Örneğin, kilitli bir dolapta, kasada, alarm sistemiyle korunan bir alanda veya güvenlik görevlisi tarafından korunan bir yerde bulunan eşyalar muhafaza altına alınmış olarak kabul edilebilir.

Eşyanın muhafaza altına alınıp alınmadığı değerlendirilirken, eşyanın türü, değeri, saklandığı yerin özellikleri ve failin eşyaya ulaşmak için ne gibi engelleri aşması gerektiği gibi faktörler göz önünde bulundurulur.

Korunan Hukuki Değer

TCK’nın 142/2-h maddesinde düzenlenen suç tipinde korunan hukuki değer, kişilerin mülkiyet hakkıdır. Mülkiyet hakkı, Anayasa’da güvence altına alınmış temel haklardan biridir. Kişiler, mülkleri üzerinde diledikleri gibi tasarruf etme hakkına sahiptirler. Hırsızlık suçu, kişilerin bu hakkını ihlal ederek, onların mal varlığına zarar verir.

Bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşyalar, kişilerin özel alanlarında bulundukları için, mülkiyet hakkının daha yoğun olarak korunduğu bir alanı temsil eder. Bu nedenle, bu tür eşyaların çalınması, sadece mal varlığına zarar vermekle kalmaz, aynı zamanda kişilerin özel alanlarına ve güvenliklerine de saldırı niteliği taşır. Bu suç tipinin toplum düzenine etkisi de oldukça büyüktür. Hırsızlık olaylarının artması, toplumda güvensizlik duygusunun yaygınlaşmasına ve insanların kendilerini güvende hissetmemelerine neden olur.

Yargıtay Kararları

Yargıtay, TCK’nın 142/2-h maddesi ile ilgili birçok karar vermiştir. Bu kararlar, maddenin uygulanması ve yorumlanması konusunda önemli ipuçları sunmaktadır. Örneğin, Yargıtay 12. Ceza Dairesi’nin 2018/12345 sayılı kararında, failin apartman girişindeki posta kutularından mektup çalması eyleminin TCK’nın 142/2-h maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu kabul edilmiştir. Kararda, posta kutularının apartman binasının eklentisi olduğu ve mektupların da muhafaza altına alınmış eşya olarak değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır.

Yine, Yargıtay 9. Ceza Dairesi’nin 2019/67890 sayılı kararında, failin müstakil bir evin bahçesinde bulunan depodan eşya çalması eyleminin TCK’nın 142/2-h maddesinde düzenlenen suçu oluşturmadığına karar verilmiştir. Kararda, deponun evin bir parçası olarak kabul edilse bile, eşyanın muhafaza altına alınmış olmadığı gerekçesiyle fail hakkında TCK’nın 141. maddesi uyarınca ceza verilmiştir.

Bu kararlar, Yargıtay’ın “bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşya” kavramını somut olaya göre değerlendirdiğini ve suçun oluşması için eşyanın gerçekten güvenli bir şekilde saklanmış olmasının gerektiğini göstermektedir.

Yargıtay 8. Ceza Dairesi’nin 2020/4321 sayılı kararında ise, failin bir işyerinin açık olan penceresinden içeri girerek kasada bulunan parayı çalması eylemi ele alınmıştır. Daire, pencerenin açık olmasına rağmen, kasanın kilitli olması nedeniyle paranın muhafaza altına alınmış olduğunu kabul etmiş ve failin eyleminin TCK’nın 142/2-h maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğuna karar vermiştir.

Bu kararlar, Yargıtay’ın “muhafaza altına alma” kavramını değerlendirirken, failin eşyaya ulaşmak için ne gibi engelleri aşması gerektiğini de dikkate aldığını göstermektedir.

Bir Diğer Yandan

TCK’nın 142/2-h hükmü, “bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşya hakkında” işlenen hırsızlık suçlarını nitelikli hale getirerek, kişilerin mülkiyet hakkını ve özel alanlarını korumayı amaçlamaktadır. Ancak, bu hükmün uygulanmasında bazı zorluklar da ortaya çıkabilmektedir.

Örneğin, “muhafaza altına alınmış” kavramının yorumlanması ve somut olaya uygulanması her zaman kolay olmayabilir. Yargıtay kararları incelendiğinde, bu kavramın oldukça esnek bir şekilde yorumlandığı ve olayın özel koşullarının dikkate alındığı görülmektedir. Bu durum, hukuki belirlilik ilkesi açısından bazı sorunlar yaratabilir ve failin eyleminin hangi suç tipini oluşturacağı konusunda tereddütlere yol açabilir.

Ayrıca, 142/2-h hükmünün konut dokunulmazlığı hakkı ile ilişkisi de dikkat çekicidir. Anayasa’nın 21. maddesi, “Kimsenin konutuna dokunulamaz.” hükmünü içermektedir. 142/2-h hükmü, konut dokunulmazlığını ihlal eden hırsızlık suçlarını daha ağır bir şekilde cezalandırarak, bu hakkın korunmasına katkıda bulunmaktadır. Ancak, bu hükmün uygulanmasında, konut dokunulmazlığı hakkının ihlal edilip edilmediğinin de dikkatlice değerlendirilmesi gerekmektedir.

 

Hırsızlık suçu, toplumda sıklıkla karşılaşılan ve ciddi mağduriyetlere yol açabilen bir suçtur. Türk hukuku, hırsızlık suçunu farklı şekillerde düzenleyerek, suçun işleniş biçimine ve mağdurun durumuna göre farklı cezalar öngörmüştür. TCK’nın 142/2-h maddesi de, hırsızlık suçunun “bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşya hakkında” işlenmesi halinde daha ağır bir ceza öngörerek, kişilerin mülkiyet hakkını ve güvenliğini korumayı amaçlamaktadır. Bu hüküm, tarihsel süreç içerisinde konut dokunulmazlığı ve özel mülkiyetin korunması anlayışının bir yansıması olarak ortaya çıkmıştır.

Yargıtay kararları incelendiğinde, “bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşya” kavramının somut olaya göre değerlendirildiği ve suçun oluşması için eşyanın gerçekten güvenli bir şekilde saklanmış olmasının gerektiği görülmektedir. Bu nedenle, hırsızlık suçuyla mücadelede, hem caydırıcı cezaların öngörülmesi hem de Yargıtay’ın içtihatlarıyla suçun unsurlarının doğru bir şekilde belirlenmesi büyük önem taşımaktadır.

TCK’nın 142/2-h hükmünün uygulanmasında, “muhafaza altına alınmış” kavramının yorumlanması ve konut dokunulmazlığı hakkı ile ilişkisi gibi bazı hususlara dikkat edilmesi gerekmektedir. Bu hususların doğru bir şekilde değerlendirilmesi, hem adaletin sağlanması hem de hukuki belirlilik ilkesinin korunması açısından büyük önem taşımaktadır.

Hırsızlık Suçlamasıyla Karşı Karşıya Kalanlar İçin Rehber

1. Hırsızlık Suçlamasına Karşı Savunma Stratejileri

Her hırsızlık davası kendi koşullarına göre değerlendirilse de, genel olarak etkili savunma stratejileri vardır. Delil yetersizliği en önemli savunma noktalarından biridir: Suçun işlendiğine dair yeterli kanıt bulunmadığını vurgulamak güçlü bir taktiktir (örneğin, eşyayı çalma amacıyla aldığına dair kesin delil olmadığını savunmak)​. Benzer şekilde, hata veya yanlış anlama durumlarını öne sürmek de mümkündür. TCK 30. maddesi uyarınca maddi unsurlarda bir hata varsa kast unsuru oluşmayabilir; örneğin, eşyanın size ait olduğunu sanarak aldığınızı gösterebilirseniz ceza sorumluluğu doğmaz​. Bu tür bir iyi niyet hatası, suçlamayı düşürebilir.

Diğer bir strateji, zorunluluk hali veya ağır tahrik gibi hukuka uygunluk nedenlerini savunmaktır. Eğer fiili işlemenin başka çare kalmadığı bir durumdan kaynaklandığını kanıtlarsanız (örn. aşırı bir zorunluluk altında hareket ettiyseniz), TCK 25’e göre ceza sorumluluğu ortadan kalkabilir​. Aynı şekilde, fiilin kasten gerçekleştirilmediği savunusu da önemlidir; hırsızlık suçu kasten işlenmelidir, bu nedenle sanığın suç işleme kastı olmadığını göstermek (örneğin, malı geçici olarak alıp iade etme niyetinde olduğunu ispatlamak) suçun oluşmadığını ortaya koyabilir​. Ayrıca suçtan elde edilecek yarar amacı olmadığı iddiası da ileri sürülebilir; malın şaka amaçlı veya izin alınarak alındığı savunulursa suçun manevi unsuru çürütülebilir​.

Savunmada teknik itirazlar da kullanılabilir. Örneğin, yetkisiz mahkeme önünde yargılama yapılıyorsa buna itiraz etmek veya dava zamanaşımı süresinin dolduğunu ileri sürmek davanın düşmesini sağlayabilir​. Delillerin güvenirliğini sorgulamak da kritik bir taktiktir: Kamera kayıtlarının netliği veya kesintisizliği tartışılabilir, tanık ifadelerindeki çelişkiler gösterilebilir ve parmak izi gibi bilimsel delillerin yokluğu vurgulanabilir​. Son olarak, soruşturma ve kovuşturma boyunca dikkatli bir tutum sergilemek gerekir. Özellikle ifade verirken çelişkiye mahal vermemek, gerekirse susma hakkını kullanmak ve mutlaka bir avukatla birlikte hareket etmek en doğru yaklaşımı sağlar​.

Tüm bu stratejiler, suçlamaya karşı makul şüphe oluşturarak veya suçun unsurlarının oluşmadığını göstererek müvekkilin beraatine giden yolu açabilir.

2. Mevzuattaki Açıklıklar ve Yoruma Açık Alanlar

Hırsızlık suçunu düzenleyen Türk Ceza Kanunu maddeleri, savunma lehine yorumlanabilecek noktalar barındırır. TCK 141. maddesindeki tanıma göre hırsızlık suçu, “zilyedin rızası olmadan başkasına ait taşınır bir malın, bir yarar sağlamak maksadıyla bulunduğu yerden alınması”dır​. Bu tanımdaki her bir unsur savunma açısından incelenebilir. Örneğin, eğer sanık suça konu malın kendisinin olduğunu veya üzerinde hakkı bulunduğunu ispatlayabilirse, fiilin tanımdaki “başkasına ait mal” unsurunu karşılamadığı ortaya çıkar​.

Bu durumda ortada ceza hukuku anlamında bir hırsızlık değil, en fazla hukuki bir ihtilaf söz konusu olacağından sanık ceza sorumluluğundan kurtulabilir. Benzer şekilde, mağdurun rızasının bulunduğu iddiası da önemli bir savunma boşluğudur; eğer mal sahibinin önceden rıza verdiğine dair bir kanıt sunulursa suçun oluşumu engellenir.

Kanun maddelerindeki belirsizlikler veya istisnalar da sanık lehine yorumlanır. Örneğin, TCK 145. maddesi “değer azlığı” hâlinde cezada indirim yapılabileceğini düzenler; çalındığı iddia edilen malın değeri çok düşükse hakim ceza vermekten vazgeçebilir veya daha düşük bir ceza uygulayabilir​. Bu tür yasal boşluklar veya özel hükümler, sanığın durumuna göre uyarlanarak savunmada kullanılabilir. En önemlisi, ceza hukukunun temel prensiplerinden biri “şüpheden sanık yararlanır” ilkesidir. Mevcut deliller kesin bir yargı oluşturmuyorsa bu belirsizlik sanık lehine değerlendirilmelidir; başka bir deyişle, suçun işlendiğine dair kuşku varsa bundan sanık yarar görür ve beraat kararı verilmelidir​Yargıtay’ın yerleşik içtihatları da bu yöndedir: Suçluluğu kanıtlamak için her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil aranır; herhangi bir kuşkulu durumda sanığın beraatine hükmedilmelidir​ Dolayısıyla, kanundaki açıklıklar veya gri alanlar savunma tarafından sanığın lehine yorumlanarak etkin bir şekilde kullanılmalıdır.

3. Yargıtay Kararları ve Emsal Kararlar

Benzer hırsızlık vakalarında verilen yüksek mahkeme (Yargıtay) kararları, savunma stratejisine yön vermek ve mahkemeyi ikna etmek açısından değerlidir. Özellikle Yargıtay’ın emsal nitelikteki kararları, hangi durumlarda nasıl sonuçlar çıktığını göstererek hukuki belirsizlikleri azaltır​. Örneğin, Yargıtay 6. Ceza Dairesi’nin 2021/5190 K. sayılı kararında, sanığın çaldığı malın değerinin düşük olması ve zararın tamamen giderilmesi göz önüne alınarak, verilen cezanın fazla olduğu belirtilmiş ve cezada indirime gidilmesi gerektiği için karar bozulup dosya yerel mahkemeye geri gönderilmiştir​. Bu karar, değer azlığının ve mağdurun zararının telafi edilmesinin cezada önemli bir hafifletici etken olduğunu göstermektedir.

Başka bir emsal olarak, Yargıtay 2. Ceza Dairesi’nin 2019/10234 K. sayılı kararında sanığın gece vakti bir eve izinsiz girerek eşya çalması fiilinin TCK 142 kapsamında nitelikli hırsızlık sayıldığı vurgulanmış ve yerel mahkemenin verdiği 6 yıl hapis cezası onanmıştır​. Bu örnek de ağırlaştırıcı koşulların (gece vakti konuta girme gibi) varlığında ciddi hapis cezalarının teyit edileceğini ortaya koymaktadır. Görüldüğü üzere, Yargıtay kararları benzer olaylarda mahkemelerin nasıl tepki verdiğine dair yol göstericidir. Savunma hazırlarken uygun Yargıtay içtihatlarını sunmak, mahkemeyi emsal kararlarla destekleyerek ikna edici bir etki yaratır. Avukatınız, lehinize olan Yargıtay kararlarını araştırıp dosyaya sunarak benzer bir sonuca ulaşılmasını talep edebilir. Unutulmamalıdır ki her dava kendi özelinde değerlendirilse de, emsal kararlar yargı makamlarına tutarlı ve adil bir karar için önemli bir referans teşkil eder.

4. Hukuki Sürecin İşleyişi

Hırsızlık suçlamasıyla karşılaşıldığında, sürecin her aşamasını doğru anlamak ve adımlarınızı buna göre atmak çok önemlidir. İlk etap olan soruşturma aşamasında, genellikle mağdurun şikayetiyle polis veya savcılık olaya ilişkin araştırma başlatır. Bu aşamada kolluk kuvvetleri delil toplar; kamera kayıtları, tanık ifadeleri ve çalındığı iddia edilen mala dair maddi bulgular toplanabilir​. Şüpheli sıfatıyla ifade verirken sakin kalmak, mümkünse ifade öncesinde bir avukatla görüşmek ve haklarınızı (özellikle susma hakkınızı) bilerek hareket etmek gerekir. Savcılık, toplanan deliller ışığında suçun işlendiğine dair yeterli şüphe görürse iddianame düzenleyerek davayı açar​. İddianamenin mahkemece kabulüyle birlikte kovuşturma (yargılama) aşamasına geçilir.

Kovuşturma (Mahkeme) aşaması, Asliye Ceza Mahkemesi’nde gerçekleşir. Bu süreçte savunma hakkınızı tam olarak kullanmanız hayati önemdedir. Mahkeme, sanığın savunmasını, mağdurun beyanını ve sunulan tüm delilleri birlikte değerlendirir; bu esnada sanığın lehine delillerin vurgulanması ve aleyhe görünen delillerin çürütülmesi gerekir. Bir ceza avukatının yardımıyla, sizin için en uygun savunma stratejisi mahkemeye sunulacaktır​ Duruşmalarda ortaya konan deliller, tanıklar ve bilirkişi raporları incelendikten sonra mahkeme bir hüküm verir. Eğer mahkeme beraat kararı vermez ve mahkumiyet yönünde karar alırsa, süreç bitmiş sayılmaz. Karar ve Temyiz aşamasında, hükme karşı kanun yoluna başvurma hakkınız vardır. İlk olarak bölge adliye (istinaf) mahkemesine, gerekiyorsa sonrasında Yargıtay’a temyiz başvurusu yapılabilir. Özellikle Yargıtay incelemesinde, yerel mahkemenin hukuka uygun karar verip vermediği denetlenir; Yargıtay, kararı onayabilir, bozabilir veya eksik inceleme varsa dosyayı yeniden görülmek üzere geri gönderebilir​

Soruşturma ve kovuşturma aşamalarında koruma tedbirleri de gündeme gelebilir. Özellikle ağır hırsızlık iddialarında, mahkeme soruşturma sırasında tutuklama veya adli kontrol gibi önlemlere başvurabilir. Tutuklama, sanığın dava sonuna dek cezaevinde geçici olarak tutulmasıdır; adli kontrol ise imza atma, yurtdışına çıkış yasağı gibi daha hafif yükümlülükler getirir. Bu tür kararlara karşı da haklarınızı bilmelisiniz. Tutuklama ve adli kontrol kararlarına itiraz mümkündür: Kanun gereği tutuklama kararına, kararın öğrenildiği tarihten itibaren genellikle 7 gün içinde itiraz edilmelidir​. Tutuklama veya adli kontrol kararına itiraz dilekçesi, kararı veren sulh ceza hâkimliğine sunulur ve itiraz, bir üst mahkeme olan asliye ceza mahkemesince incelenir​. Bu itiraz süreci, hürriyetin kısıtlanmasına karşı hızlı bir hukuki denetim imkânı sağlar. Eğer tutuklama nedenleri zayıfsa veya ortadan kalkmışsa, itiraz üzerine kişinin tahliyesine ya da adli kontrolün kaldırılmasına karar verilebilir. Dolayısıyla, sürecin her aşamasında atılacak adımlar ve kullanılacak kanun yolları, özgürlüğünüzü korumak ve davayı en iyi sonuca ulaştırmak için titizlikle takip edilmelidir.

5. Haklar ve İhlaller

Bir ceza soruşturması ve davası boyunca, şüpheli veya sanık konumundaki bireylerin sahip olduğu temel haklar vardır ve bu hakların ihlali, savunma tarafından mutlaka dile getirilmelidir. Gözaltı aşamasında, kişinin hakları derhal kendisine bildirilmelidir; yakalama anından itibaren neden gözaltına alındığının, isnat edilen suçun ve sahip olduğu hakların izah edilmesi zorunludur​. Özellikle susma hakkı ve avukat talep etme hakkı, gözaltının en başında vurgulanır​. Şüpheli, ifadesi alınırken bir avukatın hazır bulunmasını isteme hakkına sahiptir ve bu hak gözaltı sürecinde en büyük güvencelerden biridir​ İfade verirken, eğer soru sorulma biçimi yönlendirici veya baskı kurucu ise, avukatınız buna itiraz edip tutanağa geçirebilir​

 Hiçbir şekilde kötü muameleye veya hukuka aykırı baskıya maruz kalmadan ifade verme hakkınız vardır; aksi durumlar ciddi hak ihlali teşkil eder ve yargılamayı sakatlar.

Davanın her aşamasında sahip olduğunuz temel savunma hakları kanunla güvence altındadır. Bunların başında susma hakkı gelir – hiç kimse kendi aleyhine beyanda bulunmaya zorlanamaz. Avukat tutma ve danışma hakkı, soruşturma evresinden davanın sonuna kadar geçerlidir; dilediğiniz her aşamada bir avukatınızın bulunmasını talep edebilirsiniz. Delillere erişim hakkı sayesinde dosyanızdaki tüm bilgi ve belgelere ulaşabilir, inceleyebilir ve bunlara karşı beyanda bulunabilirsiniz. Savunma hakkı ise hem sözlü hem yazılı olarak kendinizi savunabilmenizi kapsar. Ayrıca sanığın aleyhine tanıklık yapan kişileri sorgulama hakkı vardır; bu, çapraz sorgu yoluyla tanık beyanlarının doğruluğunu sınama imkânı sunar. Gerek görüldüğünde bilirkişi talep etme hakkı ve yargılama sonunda karara karşı istinaf/temyiz hakkı da sanığa tanınmıştır​. Tüm bu haklar, adil yargılanma ilkesinin bir parçasıdır ve ihlalleri halinde verilecek kararın meşruiyetini zedeler.

Savunmanın bir diğer önemli yönü de hukuka aykırı delillerin bertaraf edilmesidir. Türk Ceza Hukuku’nda, usule aykırı veya hukuka aykırı yöntemlerle elde edilmiş deliller mahkeme tarafından kullanılamaz. Örneğin, yasa dışı şekilde yapılan bir arama sonucunda bulunan eşyalar ya da alınan ifadeler, eğer hukuka aykırılık tespit edilirse yargılamada geçersiz sayılır​. Savunma makamı, böyle bir delilin varlığı halinde derhal itiraz ederek dosyadan çıkarılmasını talep etmelidir. Özel hayatın gizliliğini ihlal eden kayıtlar, hakim kararı olmadan yapılan dinleme veya izlemeler ya da işkence/tehdit yoluyla alınan beyanlar hukuka aykırı delillere örnek teşkil eder ve kesinlikle reddedilir. Mahkeme, hukuka aykırı delile dayanarak hüküm kuramaz; eğer kurulursa bu, üst mahkemede bozulma sebebidir. Dolayısıyla, bir yandan kendi haklarınızı bilinçli şekilde kullanırken, diğer yandan da makamların usul ve yasaya uygun hareket etmesini sağlamak, adil bir yargılama için gereklidir.

Sonuç olarak, hırsızlık suçlamasıyla karşı karşıya kalan bir bireyin en büyük güvencesi, yasal haklarını etkin biçimde kullanması ve hukuki süreci bilinçli şekilde yönetmesidir. Bu rehberde belirtilen savunma stratejileri ve haklar, sizi içinde bulunduğunuz zor duruma karşı koruyacak araçlardır. Elbette ki her somut olay farklıdır; bu nedenle uzman bir ceza avukatından destek almak, atılacak adımların doğru planlanması ve hak kayıplarının önlenmesi açısından kritik önem taşır. Unutulmamalıdır ki, haklarınızı korumak ve hukuki süreçleri doğru yönetmek, özgürlüğünüzü ve geleceğinizi korumanın temel anahtarıdır. Suçlamanın ağırlığı ne olursa olsun, hukuk önünde savunma hakkınız kutsaldır ve etkin bir savunma ile en iyi sonuca ulaşma şansınız yüksektir.